میلر (۲۰۰۷) معتقد است، اضطراب اجتماعی، به عنوان یک ترس مشخص و مزمن از یک یا چند موقعیت اجتماعی تعریف می­شود که فرد خود را در معرض موشکافی به وسیله­ ی دیگران می­ بیند و می­ترسد مبادا کاری انجام دهد که باعث خجالت باشد یا تحقیرآمیز  به نظر آید. طبق تعریف انجمن روان پزشکی آمریکا (APA ،۱۹۹۴)، اضطراب اجتماعی عبارت است از ترس دائمی و مشخص از یک یا چند موقعیت اجتماعی یاعملکردی که فرد احساس می کند در معرض افراد نا آشنا یا موشکافی احتمالی از سوی دیگران قرار گرفته و تحقیر یا شرمسار خواهد شد. افراد دارای اضطراب اجتماعی ویژگی هایی دارند که آنان را از دیگران متمایز می سازد. این افراد در هنگام صحبت کردن با دیگران احساس خجالت و عصبانیت می کنند. نگران این هستند که اشخاص دیگر درباره ی آنان چگونه فکر می کنند و در هنگام آشنایی با افراد جدید مضطرب می شوند. این افراد اغلب درباره ی اشتباه کردن، نادانی و حرف های احمقانه فکر می کنند، ترس دارند که دیگران آنها را ضعیف پندارند و به آنان بازخورد منفی دهند. این افراد ممکن است احساس عدم اعتماد به نفس کنند؛ زیرا تصور می کنند که دیگران آنان را دوست ندارند. علاوه بر این، این افراد ترس از انتقاد، اجتناب از تماس چشمی و ترس از ابراز وجود دارند.

به منظور سنجش اضطراب اجتماعی نوجوانان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۸ گویه و سه بعد ترس از ارزیابی منفی، اجتناب اجتماعی و اندوه در موقعیت های جدید، اجتناب  اجتماعی و اندوه عمومی می‌باشد که از پژوهش معتبر لاجرکا (۱۹۹۹) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در سه مطالعه در سال های ۱۳۸۲, ۱۳۹۰ و ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.