اعتماد به خدمات الکترونیک به باور، احساس یا انتظار مشتریان نسبت به تخصص، قابلیت اتکا و حسن نیت خدمت دهنده اشاره دارد. اعتماد را به عنوان ویژگیهای شخصیتی فردی دانست که برتعاملات فرد با محیط گسترده پیرامونش اثر میگذارد. کیمری و مک کرد (۲۰۰۲) اعتماد را به معنی قصد پذیرش داوطلبانه فرد در یک وضعیت روانشناسانه بر مبنای انتظارات مثبتی که از قصد و یا رفتار دیگران دارد، تعریف می کند. اعتماد الکترونیکی به نگرش فردی در مورد انتظار اعتماد در یک وضعیت پر خطر آنلاین اشاره دارد با این انتظار که سازمان به تعهدات خود عمل خواهد کرد و از توانایی های نظارتی و کنترلی خود سوء استفاده نخواهد کرد.
به منظور سنجش اعتماد به خدمات الکترونیک می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۵ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر لی و توربان (۲۰۰۱) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
