مفهوم انگیزش به معنای عامل جهت دهنده و نیرو دهنده رفتار از سوی روا نشناسان و محققان مختلف به گونه های متفاوت بررسی و توصیف شده است. برخی از محققان در سطح فرد و ویژگیهای فردی (مدلهای ارگانیسمی)، برخی در سطح محیط و عاملهای محیطی (مدلهای مکانیکی) و گروهی دیگر در سطح تعامل فرد و محیط (مدلهای بافتی) به تحلیل انگیزش پرداخته اند (البرزی، ۱۳۸۶). اوضاع، احوال وشرایطی است که باعث انگیختن افراد از درون، هدایت وادامه رفتارهای مرتبط با موقعیتهای شغلی آنان می شود (احمدی، ۱۳۹۴). انگیزه شغلی بیانگر فرایندهای روانشناختی است که باعث تحریک، هدایت و پیگیری اقدامات و فعالیت‌های داوطلبانه در جهت دستیابی به اهداف مورد نظر می‌شوند. انگیزه عاملی است درونی که رفتار فرد را در جهت معینی هدایت می کند و راهنمای اوست برای گزینش کوششی از میان کوشش های ارادی وی. انگیزش یکی از ابزارهای مهم در القای کارکنان برای تولید نتیجه مؤثر و کارآمد و خلق محیط کاری مثبت و اجرای موفقیت‌آمیز برنامه‌های پیش‌بینی شده است (هاشیم و همکاران، ۲۰۱۲). این سازه حالتی در افراد که آنان را به انجام رفتار و عمل خاصی متمایل می سازد، مدیران برای حرکت به سوی «اهداف سازمانی یا عملیاتی» و پیشبرد کارها انسان‌هایی را در امور مختلف به کار می‌گیرند و همه‌ی آنها را برای وصول به اهداف مزبور بسیج می‌کنند (حسینی نژاد، ۱۳۹۲).
به منظور ارزیابی انگیزه شغلی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۹ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر آمابیل (۲۰۰۱) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
