بازارگرایی عبارت است از ایجاد راهبرد مشتری محور از طریق هماهنگ کردن تلاش های بین وظیف های برای رسیدن به هدف بلند مدت سازمان (لیاقت ورز، ۱۳۹۳). بازارگرایی ایجاد هوشمندی در سراسر سازمان در ارتباط با نیازهای فعلی و آتی مشتری، نشر هوشمندی در بین بخش های سازمان و پاسخ گویی سراسر ی به آن هوشمندی است (کمالی، ۱۳۹۲). یکی از ویژگی های سازمان های پیشرو و رقابت پذیر، برخورداری از شایستگیهای بازارگرایی و توجه و تاکید آن ها بر خواسته های بازار و مشتریان است و در مقابل ویژگی بارز سازمانهای غیر رقابت پذیر، عدم توجه به شرایط بازارها و مشتریان می باشد (دیوانداری و همکاران، ۱۳۸۷). می توان گفت که سازمان های بازارگرا در حفظ و نگهداری مزیت رقابتی برتر، موفق ظاهر شدند. در این پژوهش بازارگرایی شامل تولید اطلاعات، انتشار اطلاعات، تفسیر به اشتراک گذاشته شده و پاسخ سازمان می باشد (وانگ و همکاران، ۲۰۱۲).
به منظور سنجش بازارگرایی در سازمان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۹ گویه و چهار بعد تولید اطلاعات، انتشار اطلاعات، تفسیر مشترک و پاسخگویی سازمان می‌باشد که از پژوهش معتبر وانگ و همکاران (۲۰۱۲) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
