تبلیغات دهان به دهان در ورزش: فعالیتی است که از طریق دادن اطلاعات یک مشتری به دیگر مشتری آنها را راهنمایی اطلاعاتی می کند. آرندت (۱۹۶۷) تبلیغات دهان به دهان را این گونه تعریف کرده است: ارتباط رور در روی بین یک دریافت کننده و پیام دهنده ای که شخص دریافت کننده درباره نام و نشان تجاری، محصول و یا یک خدمت اطلاعاتی را از کانال های غیر تجاری دریافت می کند (ارندت، ۱۹۶۷). تبلیغات شفاهی، گفتگو در مورد محصولات و خدمات میان افرادی است که مستقل از شرکت عرضه کننده محصول یا خدمت هستند. این گفتگوها می تواند به صورت مکالمه های دو طرفه یا فقط توصیه ها و پیشنهادات یک طرفه باشد. اما نکته اصلی این است که این گفتگوها در میان افرادی صورت می پذیرد که تصور می شود منافع اندکی از ترغیب دیگران به استفاده از محصول دارند (اسوینی و همکاران، ۲۰۰۷). به رغم اسمیت و همکاران (۲۰۰۷) ایجاد و توسعه تبلیغات دهان به دهان مثبت میان مشتریان به دلیل تاثیر مهم آن روی تصمیم خرید، به یکی از استراتژی های مهم در بازاریابی تبدیل شده است. ها و ایم (۲۰۱۲) تبلیغات دهان به دهان را به عنوان منبعی مهم و قابل اعتماد از اطلاعات در شکل گیری تصویر مثبت از شرکت معرفی کرده اند.
به منظور بررسی و ارزیابی تبلیغات دهان به دهان در ورزش می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۱ گویه و شش بعد قدرت رابطه، دانش فرستنده، ریسک ادراک شده گیرنده، تخصص گیرنده، گروه مرجع و پیگیری اطلاعات می‌باشد که از پژوهش معتبر جانگ (۲۰۰۷) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۷ مورد تأیید قرار گرفته است.
