سازمان بهداشت جهانی (WHO) در سال ۱۹۹۳، آگاهی هیجانی را می توان اینگونه تعریف نمود، توانایی آگاه بودن و فهم احساسات و هیجانات خود، توانایی شناخت خود و آگاهی از خصوصیات، نقاط ضعف و قوّت، خواسته ها، ترس ها و انزجارها. آگاهی هیجانی به عنوان یک ساختار چند وجهی و سلسله مراتبی است که شام در نظر گرفتن خود ارزیابی، تجربه فردی و کنترل شخصی می باشد (باستیان و همکاران، ۲۰۰۵). ریفی مفاهیم کلیدی خودآگاهی هیجانی را در ۶ مقیاس توانایی در تفاوت قائل شدن بین هیجانات و تعیین کردن سوابقش (تفاوت قائل شدن بین هیجانات)، توجه به جنبههای فیزیولوژیکی تجربه هیجانی (خودآگاهی بدنی، به طور نمونه آگاهی از اینکه آیا هیجانات با نشانه های بدنی تطابق دارد یا خیر؟)، هیجانات ارتباطی (اشتراک زبانی)، اظهارات بی پرده (هیجانات عملی)، هیجاناتی که شخص با آن نسبت به دیگران مواجهه می شود (تمای هیجانات دیگران و تحلی هیجانات خود) تقسیمبندی کرده است (ریفی و همکاران ۲۰۰۷).
به منظور بررسی آگاهی هیجانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۰ گویه و ابعاد تفاوت قائل شدن میان هیجانات، اشتراک زبانی احساسات، مخفی نکردن هیجانات، خودآگاهی جسمی، توجه به هیجانات دیگران و تحلیل هیجانات میباشد که از پژوهش معتبر ریفی و همکاران (۲۰۰۷) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۹۷ مورد تأیید قرار گرفته است.
