خودپنداره خلاق: توانایی و ظرفیت فرد برای تولید ایده ها، آثار و محصولات نو و ابتکاری است. از دیدگاه برخی از محققان از جمله جیمیسون (۱۹۹۳)؛ بارون و هرینتون (۱۹۸۱)، خلاقیت سازه ایست که با مؤلفه های هیجانی و شناختی در هم آمیخته است. استرنبرگ و کافمن (۲۰۱۱) نیز بیان می کند که خلاقیت مفهومی تک وجهی نیست و معتقد است که توانایی های چند بعدی شناختی و هیجانی عامل پدید آیی خلاقیت اند. در این راستا خودپنداره خلاق به صورت تصوری که هر شخص نسبت به توانایی خود را راستای انجام فعالیت های خلاقانه تعریف می شود.
به منظور بررسی خودپنداره خلاق می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۰ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر کافمان و بائر (۲۰۰۴) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۶ مورد تأیید قرار گرفته است.
