مثبت اندیشی: مثبت نگری را می توان، استفاده کردن از تمامی ظرفیت های ذهنی مثبت، نشاط انگیز و امیدوارکننده در زندگی، برای تسلیم نشدن در برابر عوامل منفی ساخته ذهن و احساس های یأس آور ناشی از دشواری ارتباط با انسان ها و رویارویی با طبیعت دانست. به عبارت دیگر مثبت نگری «داشتن امید همیشگی به یافتن راه حل» و به تعبیر شایع «خوش بینی» نسبت به جهان، انسان و خود است.
به منظور سنجش و ارزیابی مثبت اندیشی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۰ گویه و ابعاد کارکرد مثبت روزانه، خودارزیابی مثبت، ارزیابی دیگران از خویش، انتظارات مثبت آینده و خود اعتمادی می‌باشد که از پژوهش معتبر اینگرام و ویسنیکی (۱۹۸۸) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
