امروزه، درد یکی از متداول ترین و شناخته شده ترین عوارضی است که ذهن جامعه پزشکی را به خود مشغول داشته است؛ پژوهش های سال های اخیر نشان می دهد که علاوه بر عوامل جسمانی که در بروز علایم درد موثرند، عوامل روان شناختی نیز نقش انکارناپذیری در ایجاد و تداوم درد دارند. یکی از مهم ترین عوامل روان شناختی درد، ترس از درد است که به دلایل ترس از مجروح شدن دوباره، ترس به دلیل از دست دادن مستمری ناشی از بروز ناتوانی و … در برگشت فرد به کار نقش مهمی دارد. نیکولاس بر نقش اساسی مدل ترس – اجتناب در تبدیل درد از حالت حاد به مزمن تأکید کرد و این نکته را خاطر نشان نمود که افراد با ترس زیاد از درد، درد و پیامدهای ناتوانی ناچیز حاصل از آن را تهدید کنند و فاجعه آمیز تلقی می کنند و این امر منجر به افزایش ترس از حرکت و گوش به زنگی بالا نسبت به درد، اجتناب از فعالیت های تداعی کننده درد، طولانی شدن ناتوانی، افسرده شدن خلق و آزاردهنده تر شدن درد می شود.

به منظور ارزیابی ترس افراد از درد می توان از پرسشنامه ترس از درد (FPQ) استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۴ گویه و ۴ خرده مقیاس درد شدید، درد خفیف، درد پزشکی و دندان پزشکی و درد تزریق می‌باشد که از پژوهش معتبر مک نیل و رین واتر (۱۹۹۸) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۱ مورد تأیید قرار گرفته است.