بنیس (۱۹۹۴) معتقد است که بالندگی سازمانی یک پاسخ به دگرگونی است، یک راهبرد پیچیده آموزشی است برای دگرگون کردن باورها، نگرش ها، ارزش ها و ساختار سازمان ها تا آنکه آنها بتوانند فن شناسی ها، بازارها، چالش های تازه را بپذیرند و همچنین با آهنگ گیج کننده دگرگونی بهتر سازگاری پیدا کنند. و بالاخره اینکه کونتز، اودانل و ویهوخ بالندگی سازمانی را یک رویکرد منظم، منطقی، به هم بافته، یکپارچه و برنامه ریزی شده می دانند که برای بهتر کردن اثربخشی سازمانی به کار گرفته می شود. بالندگی سازمانی برای گشودن دشواری هایی که کارآمدی عملی سازمانی را در همه رده ها کاهش می دهد، طراحی می شود .
به منظور سنجش بالندگی سازمانی در دانشگاه ها می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۵۰ گویه و ابعاد بالندگی سازمان، بالندگی حرفه ای، بالندگی فردی و بالندگی آموزش می‌باشد که از پژوهش معتبر جمشیدی (۱۳۸۶) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است.
