مفهوم توانمندسازی ساختاری (سازمانی) از درون نظریه های سازمانی بر آمده و در ارتباط با ارتقای توانمندی و خودمختاری است. این توانمندسازی برای ساختارهای سازمانی اهمیت دارد و نه کیفیت فردی کارکنان. در این رویکرد بسیاری از نظریه پردازان، مفهوم توانمندسازی را هم معنی با مشارکت کارکنان در محل کار مدنظر قرار داده اند. مشارکت کارکنان فرایندی است که بدین وسیله قدرت در میان افراد تسهیم می گردد. این نظریه پردازان بحث می کنند که توانمندسازی ممکن است به عنوان اعطای قدرت سازمانی بیشتر به کارکنان و واگذاری اختیار تعریف شود؛ از جهتی دیگر بلانچارد و همکاران (۱۹۹۸) توانمندسازی را سهیم شدن کارکنان در اطلاعات، تشکیل گروه و طراحی ساختار سازمانی مناسب می دانند. توانمندسازی فقط دادن قدرت به کارکنان نیست بلکه موجب میشود کارکنان با فراگیری دانش، مهارت و انگیزه بتوانند عملکردشان را بهبود ببخشند. دو پژوهشگر به نام های ماری و تورلاکسون معتقدند که توانمندسازی یعنی قبل از اینکه به کارکنان بگویید چه کار کنند، می توانند بخوبی وظایفشان را درک کنند.
به منظور بررسی توانمندسازی ساختاری می توان از پرسشنامه ای که با توجه به پرسشنامه توانمندسازی ساختاری لاسچینر و همکاران (۲۰۰۱) تدوین شده است، استفاده کرد. این پرسشنامه شامل ۱۸ گویه و ۶ بعد فرصت، اطلاعات، دانش، حمایت، قدرت رسمی و قدرت غیررسمی می باشد. روایی و پایایی این پرسشنامه تأیید نشده است.
از آنجایی که این پرسشنامه، ترجمه یک پرسشنامه استاندارد خارجی است که به زبان فارسی برگردانده شده است، لذا روایی و پایایی این پرسشنامه در ایران مورد بررسی قرار نگرفته و در صورت لزوم، محققان باید نسبت به بررسی روایی و پایایی این پرسشنامه اقدام نمایند.
به همین منظور یک پرسشنامه و یک فایل به صورت رایگان و به احترام شما پژوهشگران گرامی، به همراه این فایل عرضه شده است که شیوه ارزیابی روایی سازه، صوری و محتوا را به صورت اصولی و از طریق آزمون های آماری مورد بحث قرار داده است که پژوهشگران می توانند از این فایل و راهنمایی فراهم شده در آن برای بررسی پایایی و روایی ابزار استفاده کنند. همچنین دو مقاله معتبر هم به همراه این فایل عرضه شده است که به بررسی روش های مختلف روایی و پایایی در پژوهش ها پرداخته است.
