یکی از مهمترین منابع هر سازمانی، نیروی انسانی آن است. عوامل تشکیل دهنده این نیرو، افرادی با احساس هستند که اگر انگیزش کافی داشته باشند، استعداد و مهارت خود را در خدمت سازمان به کار می برند. داشتن روحیه و رضایتمندی شغلی در رسیدن بهره وری بالای سازمانها بسیار مهم است. همچنین یکی از عوامل مهم در بالا بردن انرژی روانی کارکنان یک سازمان، بهبود رضایت شغلی آن ها است. رضایت شغلی یعنی ندازه و فاصله میان انتظارات و توقعاتی که شخص از شغل و حرفه خود دارد و اینکه چه چیزی واقعا از این شغل نصیبش می شود و یک، احساس مثبت یا مطبوع است که پیامد ارزیابی شغلی یا تجربه فرد را دربردارد.
دیویس و لافکوایست (۱۹۹۱) ارتباطی قوی بین رضایت شغلی و سازگاری شغل یافته اند. در واقع رضایت شغلی شاخصی مهم از سازگاری شغلی است. یعنی اگر بین توانای های فرد و شرایط شغلی اش تطابق وجود داشته باشد رضایت حاصل می شود و رضایت شغلی باعث ابقاء فرد در شغلش می شود ولی تنها راضی بودن فرد اهمیت ندارد بلکه طبق این نظریه هم رضایت داشتن و هم رضایتمند بودن به طور مساوی دو جزء مهم در پیش بینی سازگاری شغلی است. نظریه دیویس و لافکوایست همانند نظریه هالند نظریه تطابق فرد و محیط محسوب می شود و از بسیاری جهات همانند نظریه هالند است، با این تفاوت که در نظریه هالند بر انتخاب حرفه ای تاکید می شود ولی در نظریه دیویس و لافکوایست بر سازگاری حرفه ای (سوانسون و فوند،۱۹۹۹ به نقل از شهرابی، ۱۳۹۱). فرضیه اساسی نظریه سازگاری شغلی این است که افراد برای ایجاد و نگهداری ارتباط مثبت با محیط کاریشان در تلاش هستند. به زعم دیویس و لافکوایست افراد نیازهایشان ر ا به محیط کار می آورند و محیط کار نیز نیازهایی برای آن ها فراهم می کند. شهرابی (۱۳۹۱) با توجه به اصول اساسی نظریه دیویس و لافکوایست (۱۹۹۱) که با مطالعه کتابخانه ای مبانی نظری نظریه سازگاری شغلی دیویس و لافکوایست جمع آوری گردید و مورد بررسی قرار گرفته بود، پرسشنامه ۳۶ آیتمی با ۷ عامل ارزش پیشرفت، ارزش راحتی، ارزش پایگاه، ارزش نوع دوستی، ارزش ایمنی، ارزش خودمختاری، سبک سازگاری را برای معلمان تهیه کرد.
شما می توانید به رایگان این پرسشنامه را دریافت و یا مشاهده کنید.
