مفهوم قابلیت یادگیری سازمانی بر اهمیتی که تسهیل کننده ها بر یادگیری سازمانی دارند تأکید مینماید. این تسهیل کننده ها درادبیات یادگیری سازمانی و سازمان یادگیرنده توسط پژوهشگران مختلف بیان شده اند. ایجاد قابلیت یادگیری سازمانی در سازمان به معنای دستیابی به بهبود است. این رویکرد، استراتژیهای سازمان را به یک مدل تغییر برنامه ریزی شده مرتبط می نماید. چیوا و همکاران (۲۰۰۷) قابلیت یادگیری سازمانی را در پنج بعد مورد بررسی قرار می دهد، آزمایشگری، خطرپذیری، تعامل با محیط خارجی، گفتگو و تصمیم گیری مشارکتی.

۱ .تجربه اندوزی: بعد تجربه اندوزی به عنوان میزانی که ایده ها و پیشنهادهای جدید توصیه میشوند و با آنها به طور مشفقانه برخورد می گردد، تعریف شده است. تجربه اندوزی بعدی است که در ادبیات یادگیری سازمانی به شدت حمایت شده است.

۲ .خطرپذیری: این بعد به عنوان خطای ناشی از ابهام، عدم اطمینان و خطاها ادراک می شود.

۳ .تعامل با محیط بیرونی: این بعد به عنوان محدوده ارتباط با محیط بیرون سازمان تعریف شده است. محیط خارجی یک سازمان، به عنوان عوامل و شرایطی تعریف می شود که، خارج از کنترل مستقیم سازمان، بر فرد اثر می گذارد. این محیط شامل کارگزاران رقیب، نظامهای قانونی/سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و پولی می باشد.

۴ .گفت و گو: محققان به این واژه از نقطه نظر اجتماعی برای یادگیری سازمانی پرداخته اند. گفت و گو به عنوان پرسش و پاسخ جمعی پایدار در فرایندها، پیش فرض ها و حقایق تعریف شده است که تجربه روزمره را ایجاد می کند.

۵ .تصمیم گیری مشارکتی: این نوع تصمیم گیری به میزان نفوذ کارکنان در فرایند تصمیم گیری اشاره دارد. سازمانهای آموزشی تصمیم گیری مشارکتی را اجرا میکنند تا از قِبَل اجرای آن به مزایایی چون اثرات انگیزشی و پیشرفت دست یابند. این تأثیرات انگیزشی باعث افزایش دلبستگی شغلی کارکنان، رضایت شغلی و تعهد سازمانی می شود.

مفهوم قابلیت یادگیری سازمانی بر اهمیتی که تسهیل کننده ها بر یادگیری سازمانی دارند تأکید مینماید. این تسهیل کننده ها درادبیات یادگیری سازمانی و سازمان یادگیرنده توسط پژوهشگران مختلف بیان شده اند. ایجاد قابلیت یادگیری سازمانی در سازمان به معنای دستیابی به بهبود است. این رویکرد، استراتژیهای سازمان را به یک مدل تغییر برنامه ریزی شده مرتبط می نماید. چیوا و همکاران (۲۰۰۷) قابلیت یادگیری سازمانی را در پنج بعد مورد بررسی قرار می دهد، آزمایشگری، خطرپذیری، تعامل با محیط خارجی، گفتگو و تصمیم گیری مشارکتی.

به منظور بررسی یادگیری سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۴ گویه بوده و دارای ابعاد تجربه اندوزی یا آزمایشگری، ریسک پذیری، تعامل با محیط خارجی، گفتگو وتصمیم گیری مشارکتی می‌باشد که از پژوهش های معتبر چیوا و همکاران (۲۰۰۷) و بر اساس پژوهش های ایساکسن، لایر و ایکدوال (۱۹۹۹)، آمابیل و همکاران (۱۹۹۶)، پدلر و همکاران (۱۹۹۷)، تمپلتن و همکاران (۲۰۰۲)، هولت و فرل (۱۹۹۷) و گو و ریچاردز (۱۹۹۷)  استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در دو مطالعه در سالهای ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.