اعتماد به برند عبارت است از درجه توانایی و ظرفیت برند در برآوردن وعده ها و قول های داده شده. مشتریان مایل به درک هویت برندهایی هستند که توانایی بیشتری در برآوردن وعده ها و ایجاد اطمینان در آن ها دارند. اعتماد به برند از دیدگاه مشتری متغیری روان شناختی است که به نسبت دادن مجموعه ای از مفروضات یا گمان ها در رابطه با ستایش پذیری، کمال و کرامت به برند از جانب مشتریان منجر می شود. اعتماد به برند یک مقیاس چند بعدی است که شامل دو بعد اعتماد به برند و قصد برند می باشد. اعتماد به برند به ادراک مشتری از اینکه برند به وعده هایش عمل می کند و نیازهای مشتری را برآورده می سازد، اشاره دارد. بعد قصد برند به آن دسته از اعتقادات مشتری اشاره دارد که تصور می کند برند مورد نظر تمایلات و نیات مثبتی نسبت به علائق مشتری تحت هر شرایطی دارد.
به منظور سنجش اعتماد به برند می توان از پرسشنامه پژوهش دلگادو بالستر و همکاران (۲۰۰۳) استفاده کرد که این پرسشنامه دارای ۸ گویه می باشد و دو بعد اعتماد به برند و قصد برند می باشد.
از آنجایی که این پرسشنامه، ترجمه یک پرسشنامه استاندارد خارجی است که به زبان فارسی برگردانده شده است، لذا روایی و پایایی این پرسشنامه در ایران مورد بررسی قرار نگرفته و در صورت لزوم، محققان باید نسبت به بررسی روایی و پایایی این پرسشنامه اقدام نمایند.
به همین منظور یک پرسشنامه و یک فایل به صورت رایگان و به احترام شما پژوهشگران گرامی، به همراه این فایل عرضه شده است که شیوه ارزیابی روایی سازه، صوری و محتوا را به صورت اصولی و از طریق آزمون های آماری مورد بحث قرار داده است که پژوهشگران می توانند از این فایل و راهنمایی فراهم شده در آن برای بررسی پایایی و روایی ابزار استفاده کنند. همچنین دو مقاله معتبر هم به همراه این فایل عرضه شده است که به بررسی روش های مختلف روایی و پایایی در پژوهش ها پرداخته است.
