خوش بینی سرشت یا گرایش و انتظارات خوش بینانه یعنی انتظار کلی مبنی بر اینکه در آینده بیشتر اتفاق های خوب اتفاق می‌افتد تا رویدادهای بد. مهارتی مبتنی بر انتظارات مثبت است که دیدگاه ما را نسبت به بهبود وضعیت آینده، محکم و خوش بین نگاه می‌دارد. به بیانی دیگر خوش بینی، توانایی زیرکانه نگاه کردن به زندگی و تقویت نگرشهای مثبت، حتی در صورت بروز بدبختی و احساسات منفی است. افراد خوش بین باور دارند که وقایع خوب فراوانند و در درازمدت وقایع بد محدود و موقتی یا گذرا هستند. حتی اگر راه حل یک مسأله کشف نگردد، آنها مطمئن هستند که بالاخره راه حل مزبور در جایی نهفته است و حداقل آنها می‌توانند تا حدی به کنترل این مشکل همت کنند.
به منظور بررسی خوش بینی سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۰ گویه و ابعاد خوش بینی سرشتی و بدبینی سرشتی می‌باشد که از پژوهش معتبر سلیگمن (۱۹۹۸) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.
