رﺿﺎیت شغلی ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﺣﺴﺎﺳﺎت یا ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎی ﻋﺎطفی اﻓﺮاد ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻛﺎر، اﻧﻌﻜﺎس ﻣﺜﺒﺖ ﻧﮕﺮش و اﺣﺴﺎس ﻓﺮد ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻐﻞ ﺧﻮد اﺑﺮاز می ﻛﻨﺪ. ﻫﺮ اﻧﺪازه ﺳﺎزﮔﺎری و ﺗﻨﺎﺳﺐ بین شخصیت و ﺷﻐﻞ بیشتر ﺑﺎﺷﺪ، رضایت شغلی بیشتری را در پی ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و ﻫﺮ ﭼﻪ این ﺳﺎزﮔﺎری و همخوانی ﻛﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ رﺿﺎیت شغلی ﻛﺎﻫﺶ می یابد و آﺛﺎر و پیامدﻫﺎی منفی ﻣﺘﻌﺪدی را در ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل می آورد. از این رو اﻧﺘﺨﺎب شخصیت ﻣﻨﺎﺳﺐ، می ﺗﻮاﻧﺪ ﻋﻤﻠﻜﺮد شغلی ﺑﻬﺘﺮی را ﺑﺮای ﺳﺎزﻣﺎن ﻓﺮاﻫﻢ آورده و ﺑﺮ روی ﻧﮕﺮش ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻛﺎرﺷﺎن تأثیر ﮔﺬاﺷﺘﻪ و رﺿﺎیت شغلی ﻣﻄﻠﻮبی را در ﺑﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
به منظور بررسی رضایت شغلی می توان از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ای که ﺗﻮﺳﻂ اسمیت، کندال و هالین (۱۹۶۹) و ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﻨﺞ ﻣﻮﻟﻔﻪ رﺿﺎیت از ﻣﺎهیت ﻛﺎر، رﺿﺎیت از ﻣﺎﻓﻮق، رﺿﺎیت از ﻫﻤﻜﺎران، رﺿﺎیت از ﻧﺤﻮه ارﺗﻘﺎء در ﺳﺎزﻣﺎن و رﺿﺎیت از میزان ﺣﻘﻮق و ﻣﺰایا ﻃﺮاحی ﺷﺪه اﺳﺖ، استفاده کرد. روایی و پایایی این ابزار در پژوهشی در سال ۱۳۸۸ مورد تأیید قرار گرفته است.