در ادبیات نظری در حوزه عوامل ایجاد کننده اعتماد، داشتن شهرت و خوشنام بودن به عنوان یک منبع اعتماد سازمانی بررسی می گردد. به عنوان مثال در مبادلات مجازی، انتظار می رود که وقتی مشتریان هیچ دانش یا تجربه تعامل با سازمان را ندارند، از خوشنامی به عنوان منبعی برای اعتماد سازمان استفاده کنند. از آنجایی که مشتریان منابع اطلاعاتی محدودی جهت شناخت سازمان های مختلف دارند، در هنگام تصمیم گیری در زمینه تعامل با سازمان ها، متکی به اخبار، گزارشات و تبلیغات در رسانه های مختلف هستند. از سوی دیگر، نتایج تحقیقات نشان می دهد که پخش تبلیغات تجاری در رسانه ها، بر زوی ادراک مشتریان از نظر قابلیت اعتماد کلی به سازمان تاثیر گذار است. تحقیقات نشان می دهد که تبلیغات به طور کلی اعتماد ادراک شد به برند را حتی در صورت عدم اشاره به قابل اعتماد بودن برند، افزایش می دهد. بر این اساس، اطلاعات موجود ده محیط پیرامون مشتری، وی را به این موضوع هدایت می کند که اعتماد به سازمان جهت هر گونه تعامل آتی مانند معامله و یا افشای اطلاعات شخصی عقلایی است یا خیر. اطلاعات سازمان که در محیط اطراف مشتری یافت می شوند، به عنوان منابعی موثق جهت ایجاد اعتماد سازمانی مورد استفاده قرار می گیرند.
به منظور بررسی اعتماد سازمانی مشتری در زمینه تبلیغات می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۶ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر جایاواردنا و همکاران (۲۰۰۹) استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
