در شرایط کسب و کار امروزی، تغییرات بسیار سریع رخ می دهد و انطباق موفقیت آمیز، یک بخش بسیار مهمی از موفقیت در عصر حاضر است. کسب و کار باید به اندازه کافی انعطاف پذیر باشد تا هم تهدیدات غیر قابل پیش بینی و هم فرصت های موجود در آینده نا مطمئن و محیط بی ثبات را مدیریت کند. انعطاف پذیری استراتژیک را ” میزان توانایی سازمان در تطبیق با تغییرات مهم و آتی محیطی” تعریف می کند. در این تعریف، مقصود از تغییرات آن دسته از وقایع محیط می باشد که بر روی عملکرد سازمان تاثیر معنی داری خواهد داشت. البته برخی صاحب نظران معتقد هستند که انعطاف پذیری استراتژیک از طریق کاهش وابستگی سازمان به یک سری منابع و سرمایه های خاص خود صورت می گیرد و هر چه سازمان بتواند منابع و برنامه های جایگزین بیشتری داشته باشد نسبت به محیط خود انعطاف پذیری بیشتری خواهد داشت (سانتوس-ویجاند و همکاران، ۲۰۱۲). در تعریف دیگری، انعطاف پذیری به صورت میزان تطبیق و تغییر اهداف با حمایت دانش و منابع ارزشمند تعریف شده است، به گونه ای که بتوان به سرعت نسبت به تغییرات واکنش نشان داد. در این دیدگاه منابع نقش بسیار مهمی ایفا می نمایند تا سازمان به وسیله آنها آسیب کمتری ببیند و با سرعت بیشتری بتواند به تغییرات پیش بینی شده محیطی واکنش نشان دهد (میرزائی مهر، ۱۳۹۳).
به منظور بررسی انعطاف پذیری استراتژیک می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۵ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر سانتوس-ویجاند و همکاران (۲۰۱۲) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
