چارچوب مفهومی استراتژی برندسازی بین المللی توسط وونگ و مریلز در سال ۲۰۰۸ ارائه شده است. این چارچوب با توجه به دیدگاه استراتژیک خود نسبت به برندسازی بین المللی آن را متشکل از دو جز جهت گیری برند و جایگاه یابی مجدد برند م یداند. جهت گیری برند به گسترش استراتژی بازاریابی و فعالیت های هسته ای برند با هدف تقویت تمایز اشاره دارد. فعالیت هایی که منعکس کننده اعمالی است که شرکت ها در رویکرد برندسازی خود انجام می دهند. این امر طرز فکری است که شناخته شدن، برجسته شدن و جذابیت برند در استراتژی بازاریابی را تضمین می کند و چیزی فراتر از پردازش حالت ذهنی برای ایجاد یک پایه برای استقرار فعالیت های بازاریابی بین المللی است. جایگاه یابی مجدد برند به تطابق موقعیت بازار برند داخلی در ذهن مشتریان خارجی برای تناسب با موقعیت بازار خارجی اشاره دارد. میزان تفاوت ویژگی های بازار و رفتار مشتریان در بازارهای داخلی و خارجی باید به هنگام تصمیم گیری در مورد جایگاه یابی در نظر گرفته شود. جایگاه یابی تصویر ذهنی دریافت شده توسط مشتریان در رابطه با رقبای برند است . بنابراین جایگاه یابی مجدد برند تغییر بازار هدف و یا تصویر برند در بازارهای بین المللی و یا ویژگی های محصول در مقایسه با ویژگی های بازار داخلی را طلب می کند.
به منظور سنجش برندسازی بین المللی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۲ گویه و ابعاد جایگاه یابی مجدد برند و جهت گیری برند می‌باشد که از پژوهش وونگ و مریلز (۲۰۰۶) و پژوهش وونگ و مریلز (۲۰۰۸) استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
