بهزیستی ذهنی حوزه ای از روانشناسی مثبت نگر و یک مفهوم شخصی و فردی به معنای ارزیابی شناختی و عاطفی افراد از حوزه ها و جنبه های مختلف زندگیشان است. بهزیستی ذهنی به معنای قابلیت یافتن تمام استعدادهای فرد است و از تعادل بین عاطفه ی مثبت و منفی، رضایتمندی از زندگی و رضایتمندی شغلی و خانوادگی به وجود می آید. بهزیستی ذهنی به ارزیابی و درک شخصی افراد از کیفیت زندگیشان شامل کیفیت کنش اجتماعی، روانشناختی و عاطفی اطلاق می شود. افراد با احساس بهزیستی بالا هیجان های مثبت بیشتری را تجربه می کنند، از گذشته، حال و آینده ی خودشان، دیگران، رویدادها و حوادث ارزیابی مثبتی دارند و آنها را خوشایند توصیف می کنند. در مقابل افراد با احساس بهزیستی پائین موارد مذکور را نامطلوب ارزیابی کرده و هیجان های منفی بیشتری را تجربه می کنند. مدل تیان شامل مؤلفه شناختی و عاطفی بهزیستی ذهنی می شود. مؤلفه شناختی رضایت از مدرسه است که اشاره به ارزیابی شناختی و ذهنی دانش آموزان از زندگی مدرسه با استفاده از چندین معیارهای شخصی شان، به ویژه بعد خاص زندگی در مدرسه می پردازد. بعد عاطفی (عاطفه در مدرسه) شامل دو نوع تجربه ی مدرسه است: عاطفه مثبت و منفی که به میزان تجربه هیجان مثبت و منفی دانش آموزان در طول مدرسه اشاره دارد.
به منظور سنجش بهزیستی ذهنی نوجوانان در مدرسه می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۸ گویه و دو خرده مقیاس رضایت از مدرسه و عاطفه در مدرسه می‌باشد که از پژوهش معتبر تیان، وانگ و هوبنر (۲۰۱۴) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۸ مورد تأیید قرار گرفته است.
