یکی از عوامل کلیدی در نوآوری سازمان ها، توانایی آن ها در به اشتراک گذاری دانش است. برای موفقیت فرآیند به اشتراک گذاری دانش در سازمان، کارکنان باید از رفتار اشتراک دانش برخوردار باشند که شامل مجموعه رفتارهایی است که به تبادل اطلاعات، دانش و تجربه ها منجر می شود و سازمان را قادر به گسترش مهارت ها و شایستگی هایش می سازد. یکی از کاستی های پژوهش های گذشته در زمینه رفتار اشتراک دانش این است که اشتراک دانش میان کارکنان، عمدتا بدون تفکیک انواع مختلف محتویاتی که به اشتراک گذاشته می شوند، مورد بررسی قرار گرفته است. اشتراک بهترین شیوه ها و اشتراک خطاها به عنوان دو بعد از رفتار اشتراک دانش، رفتارهایی هستند که با شرایط متفاوتی برانگیخته می شوند و مزایا و منافع متفاوتی برای دریافت کنندگان دانش فراهم می کنند.
به منظور بررسی به اشتراک گذاری خطاها در محیط کار می توان از پرسشنامه ۴ گویه ای پژوهش مورا و همکاران (۲۰۱۳) استفاده کرد. روایی و پایایی این پرسشنامه در سال ۱۳۹۵ تأیید شده است.
