یکی از نظریه های مهمی که در ادبیات منابع انسانی و رفتار سازمانی بکار میرود نظریه تناسب است. بسیاری از نظریه پردازان حوزه رفتارسازمانی، وجود تناسب میان فرد و شغلش را امری حیاتی میدانند، زیرا چنین تناسبی اثربخشی انجام کار را اطمینان می بخشد. نتایج پژوهشهای پیشین نشان میدهد که افزایش سازگاری میان فرد و شغلش تاثیر مثبتی بر نتایج کاری دارد و عدم سازگاری میان این دو، با افزایش پیامدهای منفی هم برای کارکنان و هم برای سازمان همراه است. بر این اساس، هر اندازه تناسب میان افراد و شغلشان افزایش یابد، رضایت شغلی، احساس مسئولیت‌پذیری، بهرهوری و تمایل آنان به ماندن در سازمان بیشتر خواهد شد. در مقابل، زمانیکه کارکنان با شغل خود تناسب نداشته باشند، دچار احساس بیکفایتی، تنش و استرس خواهند شد.
به منظور بررسی تطابق ادراک شده شخص شغل می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۶ گویه می‌باشد که از پژوهش کیبل و درو (۲۰۰۲) استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در دو پایان نامه دانشگاه شهید چمران در سال های ۱۳۸۸ و ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
