تفکر استراتژیک استفاده از چارچوب های ذهنی مختلف برای بررسی، تحلیل و در نهایت تصمیم گیری موقعیت های استراتژیک است تا مدیران ارشد اجرایی بتوانند برتر از فرایندها و بحران های روزانه ظاهر شوند. تفکر استراتژیک راهی است برای حل مسائل استراتژیک که شیوه ی منطقی و همگرا را با فرایندهای تفکر خلاق و واگرا ترکیب می کند تا رخدادها، بهتر درک شده و امکان افزایش کارایی و بقای سازمانی فراهم گردد. از مهم ترین ویژگی های تفکر استراتژیک نگرش کلی نگر آن به فضای کسب و کار است و به جای این که سیستم کسب و کار را در قالب الگوهای تحلیلی ساده شده خلاصه کند، تصویری کلی از کسب و کار در ذهن ایجاد می کند. سنگه (۱۹۹۰) این را تفکر سیستمی و لیدکا (۱۹۹۸) آن را الگوی ذهنی کامل از نظارم خلق ارزش برای مشتری می نامند
به منظور سنجش و ارزیابی تفکر استراتژیک می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۴ گویه و ۵ بعد چشم انداز سیستمی، تمرکز بر قصد، فرصت طلبی هوشمند، تفکر در زمان و تفکر فرضیه محور می‌باشد که از پژوهش معتبر بشیربنائم (۱۳۹۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است.
