شفافیت به معنای ادراک از کیفیت اطلاعاتی است که به طور آگاهانه از جانب فرستنده اطلاعات به اشتراک گذاشته شده است و برخلاف آن چه که اکثر پژوهشگران تصور میکنند، شفافیت یک سازه تک بعدی نیست بلکه این مفهوم ترکیبی از ویژگی هایی همچون آشکارسازی اطلاعات، وضوح اطلاعات و صحت اطلاعات است. در بافت سازمانها، شفافیت معمولاً به معنای باز بودن و سهولت دسترسی به اطلاعات است. شفافیت سازمانی را فرایند تضمین پاسخ گویی از طریق آشکارسازی به موقع اطلاعات تعریف می شود. در نهایت، بر اساس یکی از کاملترین تعاریف، شفافیت تلاش هایی آگاهانه برای دردسترس قرار دادن اطلاعاتی خواه مثبت و خواه منفی است که از لحاظ قانونی قابل افشاسازی هستند. اطلاعاتی که دقیق، به هنگام، متوازن و خالی از ابهام هستند و با هدف حفظ و ارتقای قابلیت پاسخگویی منطقی سازمانها در قبال اعمال، خط مشیها و فعالیت هایشان، در دسترس عموم قرار میگیرند.
برای ارزیابی شفافیت سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۷ گویه و ابعاد مشارکت، اطلاعات بنیادی، پاسخگویی، پنهان کاری و شفافیت کلی می‌باشد که از پژوهش معتبر راولینز (۲۰۰۸) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در دو مطالعه در سال ۱۳۹۷ مورد تأیید قرار گرفته است.
