اضطراب به منزله بخشی از زندگی هر انسان، در همه جوامع، به عنوان یک پاسخ مناسب و سازگار تلقی می گردد. فقدان اضطراب یا اضطراب بیمار گونه ممکن است ما را با مشکلات و خطرات زیادی مواجه سازد. اضطراب در حد متعادلی و سازنده ها را وا می دارد که برای انجام امور خود به موقع و مناسب تلاش کرده بدین ترتیب زندگی خود را بادوام تر سازیم. بندرت اتفاق می افتد که درخلاق فرایند نوجوانی بحرانهای اضطرابهای مشاهده نگردند،گاهی این اضطراب به طور ناگهانی و زمانی به صورت تدریجی ظاهر می شود. گاهی فراگیر است و زمانی بالعکس بر خلال چند ساعت پایان می پذیرد. بنابراین، اضطراب به منزله بخشی از زندگی کودکان و نوجوانان، یکی از مولفه های ساختار شخصیت آنها را تشکیل می دهد و از این زاویه است که پاره ای از اضطراب های دوران کودکی و نوجوانی را می توان بهنجار تلقی کرد و تاثیر مثبت آنها را بر فرایندها تحول پذیرفت. چون این فرصت را برای افراد فراهم می آورد که مکانیزم های سازشی خود را در جهت مواجه ها منابع استرس زا و اضطراب آور گسترش دهند. بالعکس، اضطراب مرضی نیز وجود دارد که به منزله منبع شکست و سازش ها یافتگی به شمار می شود و طیف وسیعی از اختلال های شناختی و بدنی تا ترسهای غیر موجه و خوشنودگی را شامل می شود و فرد را از بخش عمده ای از امکاناتش محروم می کند.

به منظور ارزیابی عوامل اثرگذار بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۰ گویه می‌باشد.