احساس کارآمدی معلم: براساس نظریه شناختی – اجتماعی بندورا (۱۹۷۷) افراد دارای باورهای مختلفی هستند که براساس آن می توانند به درجاتی، مهار بر افکار، عملکردها و احساساتشان را اعمال نمایند. در بین باورهای شخصی خودکارآمدی موثرترین و پرنفوذترین ساز و کار را در کارکرد شناختی انسان دارد. از همین رو بندورا خودکارآمدی را به عنوان یک مولفه کلیدی و مهم در نظریه خود معرفی کرده و نقش باورهای شخصی نسبت به توانایی های خود را برای انجام فعالیت های خاص در یک موقعیت ویژه را مورد تاکید قرار می دهد. او کارآمدی معلم را شکلی از خودکارآمدی او در نظر می گیرد و احساس کارآمدی معلم را قضاوت های او از توانایی ها و قابلیت هایش برای دست یابی به پیامدهای مطلوب، در خصوص یادگیری و درگیرکردن دانش آموزان در فعالیت های تحصیلی تعریف می کند.
برای اندازه گیری احساس کارآمدی معلم می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۲ گویه و مولفه های راهبردهای آموزشی، مدیریت کلاس و درگیرکردن دانش آموزان می‌باشد که از پژوهش معتبر تشانن-موران و هوی (۲۰۰۱) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
