استرس شغلی را می‌توان کنش متقابل بین شرایط کار و ویژگی‌های فردی شاغل به‌گونه‌ای که خواست‌های محیط کار بیش از آن است که فرد بتواند از عهده آن‌ها برآید تعریف کرد.

به منظور سنجش استرس درک شده توسط پرستاران می توان از مقیاس تجدیدنظر شده استرس پرستاری فرنچ و همکاران (ENSS) استفاده کرد. مقیاس (ENSS) نسخه تجدیدنظر شده مقیاس استرس پرستاری NSS است که توسط گری تافت و اندرسون (۱۹۸۱) تهیه‌شده است. در سال ۲۰۰۰ فرنچ و همکاران به‌منظور شناسایی موقعیت‌های استرس‌زایی که در NSS ذکر نشده بود و همچنین افزایش دامنه کاربرد این مقیاس آن را مورد تجدید قراردادند. آن‌ها در آغاز با انجام یک مطالعه آزمایشی بروی پرستاران کانادایی دارای سابقه کار در شرایط متنوع بیست موقعیت استرس‌زا را که در آزمون NSS مورد ارزیابی قرار نگرفته بودند، شناسایی کردند. در مرحله بعدی پژوهش پنج موقعیت دیگر به موقعیت‌های قبلی اضافه شد و تعداد موقعیت‌های جدید به بیست‌وپنج موقعیت افزایش یافت. بنابراین نسخه نهایی (ENSS) شامل ۵۷ عبارت در نه زیر مقیاس مرگ و مردن، تعارض با پزشکان، عدم آمادگی هیجانی کافی، مشکلات در رابطه با همکاران، مشکلات در رابطه با پرستاران، حجم کار، عدم اطمینان در مورد درمان‌ها، بیماران و خانواده‌های آن‌ها و تبعیض است. روایی و پایایی این پرسشنامه در سه مطالعه در ایران در سال های ۱۳۸۵، ۱۳۸۷ و ۱۳۹۶ مورد تأیید قرار گرفته است.