خودکارآمدی جنسی – کنش وری نعوظی: آلبرت بندورا (۱۹۸۶) بر این باور است که باورهای خودکارآمدی در زمینه صلاحیت فرد برای اجرا و سازماندهی ارتباط جنسی بر عملکرد جنسی و واکنشهای هیجانی تأثیر می گذارند. این باور بر تلاشی که آنها صرف می کنند، مدت زمانی که در برخورد با چالش ها پافشاری نشان می دهند و بر میزان درک آنها از تکلیف اثر می گذارد. خود کارآمدی جنسی باوری است که هر فرد در مورد توانایی خود در عملکرد موثر فعالیت های جنسی و مطلوب بودن برای شریک جنسی خود دارد. چنین باوری، نوعی خودارزیابی از توانایی و کارآمدی در رفتار جنسی است.
به منظور سنجش خودکارآمدی جنسی – کنش وری نعوظی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۵ گویه و ابعاد رابطه جنسی لذت بخش و بدون دلهره، حفظ نعوذ در طی ارتباط جنسی، اطمینان از رویارویی جنسی، رسیدن به اوج لذت جنسی و میل جنسی دوباره می‌باشد که از پژوهش معتبر لیبمن و همکاران (۱۹۸۵) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۱ مورد تأیید قرار گرفته است.
