آموزش سیار: از تلفیق یادگیری الکترونیکی و رایانه های دستی سیار، شکل جدیدی از آموزش خلق شد که یادگیری از طریق تلفن همراه نام گذاری شد. تعاریف گوناگونی برای “آموزش سیار” ارائه شده است که برخی از آنها این آموزش را مبتنی بر اینترنت و برخی به صورت بی سیم درنظر گرفته اند. اما در مجموع این آموزش را می توان آموزشی جهت فراگرفتن در هر مکان و هر زمان در نظر گرفت که بدون نیاز به اتصال فیزیکی و پیوسته به کابل های شبکه و از طریق ابزار سیار و قابل حملی همچون کامپیوتر های قابل حمل، تلفن های همراه، دستیار دیجیتال شخصی و غیره محقق می شود.
استفاده از یادگیری سیار از آن جهت پر اهمیت است که یک حمایت پایه ای و اساسی در تمام جوانب یادگیری را فراهم می آورد. یادگیری سیار توانایی دارد که به وسیله ابزار به عنوان یک محرک باعث ایجاد بازخورد در فعالیت آموزشی گردد. یادگیری سیار این توانایی را به فراگیران می دهد که مطالب مورد علاقه خود را یاد بگیرند و به طور آزادانه در هر زمان و هر مکان با دوستان خود تقسیم نمایند. به این عمل همانندسازی مشارکتی گفته می شود. یادگیری سیار بر فعالیت هایی تاکید می کند که یادگیری را از طریق کنش متقابل ارتقا می بخشند. به دلیل وجود ارتباطات تعاملی توسط ابزارهای سیار ، یادگیری مشارکتی و تعامل افزایش می یابد.
به منظور بررسی آموزش سیار می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۵ گویه و هفت بعد سهولت ادراک شده، اعتماد، خودکارآمدی، توانمندسازی و منبع حمایتی، نگرش به استفاده از یادگیری سیار، سهولت دسترسی و رضایت از ویژگی های ابزار می‌باشد که از پژوهش معتبر بهلولی (۱۳۹۸) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه تأیید شده است.
