آموزش کارکنان: آموزش به معنی آموختن، یاددادن و تعلیم در برابر تربیت می باشد. آموزش ﺗﺠﺮﺑﻪای است مبتنی بر یادگیری و به منظور ایجاد تغییرات نسبتا پایدار در فرد، تا او را قادر به انجام کار و بهبود بخشی توانایی ها، تغییر مهارت ها، دانش، نگرش و رفتار اجتماعی نماید. بنابراین آموزش به مفهوم تغییر دانش، نگرش و تعامل با همکاران است. آموزش مستلزم استفاده از برنامه های پیش بینی شده ای است که شایستگی های موجود در کارکنان را تقویت و موجب کسب دانش، مهارت و توانایی های تازه در فرد می گردد، به گونه ای که بهبود عملکرد ﺷﻐﻠﯽ را تسهیل می نماید. محمدی ( ۱۳۸۲) در تعریف خود از اموزش گفته است، آموزش کارکنان عبارت از بهبود نظام مند و پی در پی شاغلین از نظر دانش ها، مهارت ها، توانائی ها و رفتارها است که به رفاه آنها کمک می کند و شرایط بهتری را برای احراز مقام بالاتر فراهم می آورد.
به منظور سنجش و ارزیابی آموزش کارکنان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۴ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر مهدی (۱۳۹۵) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است.
