منظور از ارتباطات اثر بخش در این پژوهش«فن انتقال اطلاعات و افکار و رفتار انسانی از یک شخص به شخص دیگر می‌باشد و ارتباطات اثر بخش زمانی رخ می‌دهدکه دریافت کننده پیام، آن را همان گونه تفسیر نماید که مورد نظر فرستنده باشد . به عبارت دیگر توافق در ارتباط زمانی رخ می‌دهد که انتظار یک فرستنده با واکنش یک گیرنده منطبق باشد و در یک راستا قرار گیرد». در این پژوهش از مدل ارتباطات اثر بخش رابینز استفاده شده که ارتباطات اثر بخش با توجه به ۶ فاکتور «۱- استفاده از مجرا‌های ارتباطی چندگانه، ۲- ساده سازی ۳- گوش دادن فعال ۴- کنترل هیجانات ۵- استفاده از شبکه ارتباطات خوشه‌ای ۶- استفاده از باز خورد» می‌باشد، اهمیت توانایی و برقراری ارتباط و تعامل در تجارب انسانی تا حدی است که می‌توان آن را شاخص تمام چیزهایی دانست که انسان را از سایر مخلوقات متمایز می‌کند. توانایی فرد برای برقراری ارتباط متقابل با دیگری ازطریق تبادل افکار و عقاید، اولین گام در تمایز بین بشر و دیگرآفریده‌ها ست. همچنین قدرت انسان در ثبت افکار و اطلاعات برای استفاده دیر یا زود دیگران و قدرت در یافت پاسخ آنان مبنای نیروی روز افزون تجارب و علوم است. به همین منوال قابلیت و توانایی یک فرد یا یک گروه برای اختلاط با گروه‌های دیگر از طریق فرایند‌های ارتباطی، ریشه تمامی ماهیت‌های اجتماعی نژاد انسانی است.
به منظور سنجش ارتباطات اثربخش سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۴۵ گویه و ابعاد ارتباط با زیر دست، ارتباط با مافوق و ارتباط با زیر دست می‌باشد که از پژوهش معتبر سوسمان وکرینوس (۱۹۷۹) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
