حل مشکلات زیست محیطی از طریق توسعه فعالیت های نوآورانه می‌باشد (الوارز و همکاران، ۲۰۰۱). در دهه های اخیر، محیط طبیعی طرح رقابتی جهانی را تغییر داده است و شرکت ها باید نقش خود در محافظت از منابع را مجددا در نظر بگیرند. تنظیمات جدید زیست محیطی، همراه با افزایش تقاضا از سهامداران مختلف، مثل مشتریان یا سازمان های غیر انتفاعی، سهم شرکت در کاهش اثرات اکولوژیکی آن ها را افزایش داده است.ولی، همه سازمان ها به یک روش مشابه واکنش نشان نداده اند (وانگ و احمد، ۲۰۰۷). روش های مدیریتی نسبت به مسائل زیست محیطی ناهمگون هستند زیرا آن ها بستگی به ازدیاد عوامل تعیین کننده، مثل ارزش های مدیریتی، منابع سازمانی یا بازار و شرایط صنعتی دارند. این روش ها غالبا به یک شکل خطی که در دامنه رفتارهای واکنشی (انفعالی) تا فعال (غیر انفعالی) هستند، دسته بندی شده اند. رفتارهای واکنشی راه حل های کوتاه مدتی هستند که هدف آن ها بیشتر سازگاری استراتژی سازمانی با مقررات زیست محیطی می‌باشد (مثل نصب لوله های کنترل آلودگی آب). برعکس، روش های غیر انفعالی (فعال) نیاز دارند که شرکت به طور داوطلبانه و ارادی در مسیر مقررات قرار گیرد، و فعالیت هایی برای مهار آلودگی زیست محیطی، کاهش فاضلاب، یا کاهش مصرف آب و انرژی داشته باشد (بهمنی، ۱۳۹۴).
به منظور بررسی استراتژی زیست محیطی سازمان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۸ گویه و دو بعد واکنش های انفعالی و واکنش های فعال می‌باشد که از پژوهش معتبر الوارز و همکاران (۲۰۰۱) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
