اعتماد بر برند کارفرما: اعتماد به نام تجاری یا برند، میانگین تمایلات مصرف کننده برای اعتماد به توانایی نام تجاری در انجام کارکردهای اظهار شده آن است. اعتماد پایه روابط بلندمدت است و می تواند به کسب و کار در پیشی رفتار مصرف کننده، کمک کند . دیوئر و همکارانش (۱۹۸۷)، اعتماد را در معنای انتظار یک طرف از طرف دیگر برای تمایل به همکاری و اهمیت قائل شدن به وی در رابطه معرفی می کنند. به اعتقاد اندرسون و ناروس (۱۹۹۰)، اعتماد به معنای اعتقاد بنگاه به این است که شرکت دست به انجام کارهایی خواهد زد که نتایج مثبتی برای بنگاه در پی خواهد داشت و همچنین اجتناب از انجام اقدامات غیرمنتظره است که پیامدهای منفی در پی خواهد داشت. سایر نویسندگان پا را فراتر نهاده‌اند و اعتماد را در معنای تمایل برای حفظ یک رابطه معرفی کرده‌اند. به طور نمونه مورمان و زالتمن و دشپند (۱۹۹۲) معتقدند اعتماد شبیه نوعی به اتکای به شریک مبادله ای است که از نظر طرف دیگر مورد وثوق است. فوکویاما (۱۹۹۵) اعتماد را انتظار وجود رفتارهای باقاعده، درست و همیاری دهنده، در یک جامعه که بر پایه معیارهای مشترک بخشی از اعضای یک جامعه شکل میگیرد تعریف می کند.
به منظور سنجش و ارزیابی اعتماد بر برند کارفرما می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر سونگ و کیم (۲۰۱۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۶ مورد تأیید قرار گرفته است.
