اگر نگرش در مورد رفتارهای ارتباطات کلامی و نگرش در مورد نحوه برخورد با مراجع قدرت با توجه به تعریفی که از آنها ارائه شده است (کاکای، ۲۰۰۱)، در بافت محیط کلاس درس در دانشگاه در نظر گرفته شوند، از نظر مفهومی به ترتیب شبیه به بعد جهتگیری گفت و شنود و جهتگیری همنوایی الگوهای ارتباطات دانشجو-استاد (فیتزپاتریک و ریچی، ۱۹۹۴؛ ریچی و فیتزپاتریک، ۱۹۹۰) خواهند بود. به طور کلی، این جهت‌گیری‌ها باورهای اساسی تعیین کننده رفتارهای ارتباطاتی هستند. به طور مشخص، تعریف مفهوم جهتگیری گفت و شنود عبارت است از میزانی که در محیط کلاس درس افراد شرایطی را فراهم می‌آورند که در آن همه تشویق به شرکت آزادانه و راحت در تعامل، بحث و تبادل نظر درباره طیف وسیعی از موضوعات شوند (کوئرنر و فیتزپاتریک، ۱۹۹۷) و جهتگیری همنوایی به «میزانی که محیط کلاس شرایط همسان بودن نگرش‌ها، ارزش‌ها و عقاید را مورد تأکید قرار می‌دهند» برمی‌گردد (کوئرنر و فیتزپاتریک، ۱۹۹۷).
به منظور سنجش الگوی ارتباطات دانشجو-استاد می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۶ گویه و دو بعد جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری همنوایی می‌باشد که از پژوهش معتبر ریچی و فیتزپاتریک (۱۹۹۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۰ مورد تأیید قرار گرفته است.
