پرسشنامه انگیزه پیشرفت – ادواردز (۱۹۵۹)

پرسشنامه انگیزه پیشرفت – ادواردز (۱۹۵۹)

انگیزه­ ی پیشرفت عبارت است از سائقی برای پیشی گرفتن از دیگران، دست­یابی به پیشرفت با توجه به ملاک­های شخص و تلاش برای کسب موفقیت (اسیوند، حسین­پور و کنگرانی فراهانی، ۱۳۹۱). انگیزه، قلب یادگیری و مهم­ترین شرط یادگیری است. همچنین مایه­ ی جنبش انسان و عامل آغاز کننده، راهنما و نگه­دارنده ­ی رفتار، تا زمان دست­یابی به هدف مطلوب نیز می­باشد. یکی از متغیرهای تأثیرگذار بر انگیزه­ی دانش ­آموزان انگیزه­ی پیشرفت است که عبارت است از، گرایش کلی به تلاش کردن برای موفقیت و انتخاب فعالیت­های موفقیت/ شکست هدف­گرا است (اسلاوین، ۲۰۰۶؛ ترجمه یحیی سیدمحمدی، ۱۳۸۵). از دیدگاه نوتا و سریسا (۲۰۰۳) این آموزش در مورد دانش ­آموزان نامصمم و ناتوان در تصمیم­ گیری تحصیلی نیز موثر است. زیرا ابراز وجود کردن، توانایی دانش ­آموزان را برای جمع­ آوری اطلاعات مهم به منظور تصمیم­ گیری بهبود می­ بخشد و تمایل آن­ها را برای کسب اهداف حرفه­ای نیرومند می ­سازد.

به منظور بررسی انگیزه پیشرفت در میان افراد می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۲۶ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر ادواردز (۱۹۵۹) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در سه مطالعه در سال های ۱۳۶۷، ۱۳۷۵ و ۱۳۸۹ مورد تأیید قرار گرفته است.