مصرف غذا با انواع مختلفی از اثرات زیست محیطی همراه است و یکی شدن سیستم تولید و مصرفی که با هم تشریک مساعی دارند برای مصرف غذای پایدار مورد نیاز است. غذایی که برای مصرف، سالم باشد، کیفیت قابل قبولی داشته باشد، مغذی باشد، با توجه به رفاه حیوانات تهیه شده باشد و بر اساس اصول توسعه پایدار تولید شده و رشد کرده باشند به عنوان غذای سبز شناخته میشود. غذای سبز دو طبقه دارد در دسته اول، استفاده از میزان معینی از مواد شیمیایی مجاز است و اما دسته دوم دربرگیرنده غذای ارگانیک است. ارگانیک به معنای محصولاتی است که در تولید آنها از هیچ ضد آفت یا کودی استفاده نشده است. از زمانی که کشورهای مختلف استانداردهای متفاوتی برای تایید غذای ارگانیک دارند، هیچ تعریف جهانی و گستردهای در مورد ارگانیک وجود ندارد. غذای ارگانیک طبق تعریف برچ در سال ۲۰۰۱، به عنوان غذایی که بدون اضافه کردن کود مصنوعی و ماده های شیمیایی تولید، انبار و پردازش شده است میباشد رشد قابل توجهی در صنعت ارگانیک در سالهای گذشته وجود داشته و متوسط افزایش فروش غذای ارگانیک بین بیست تا بیست و چهار درصد طی سالهای آینده پیشبینی شده است. بازاریابی ارگانیک شامل تمام فعالیتهایی است که برای ایجاد و تسهیل مبادلات به منظور ارضای نیازها و خواسته های بشری طراحی میشود به طوری که این ارضای نیازها و خواسته ها، حداقل آثار مضر و مخرب روی محیط زیست را داشته باشد. در بیانی کلی میتوان آن را محصولی تعریف نمود که زیانهای زیست محیطی کمتری ایجاد نماید.
به منظور ارزیابی بازاریابی ارگانیک می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳ گویه میباشد که از پژوهش معتبر رعنایی کردشویی و همکاران (۱۳۹۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه تأیید شده است.
