بازخورد موثر: بازخورد اطلاعاتی در مورد خلاء بین سطح واقعی و سطح تعیین شده یک پارامتر از سیستم است که به گونه ای برای از بین بردن این خلاء استفاده می شود. اطلاعات در مورد خلاء موجود هنگامی که برای برطرف کردن آن استفاده می شوند تبدیل به بازخورد می گردند. به عبارت دیگر اگر این اطلاعات، از خلاء موجود نکاهند، بازخورد نخواهند بود. اگر کارکنان با کسب بازخورد دلیل انجام کار خود و نقاط قوت و ضعف آن را متوجه شوند، خواهند توانست که خود را با انتظارات نهایی آگاهانه تر تطابق داده. در این راستا، می توان بازخورد را فراهم نمودن اطلاعات در خصوص نوع، ماهیت و جهت خطاهای ایجاد شده به نحوی که منجر به اصلاح آنها شود، تعریف کرد. بر اساس این تعریف، بازخورد ابزاری برای نشان دادن ماهیت خطاهای بروز کرده در هنگام اجرا به متولیان اجراست که هدف از آن، تنها اصلاح و برطرف نمودن خطاست. به عبارت دیگر، بازخورد، اطلاعات معتبری است که کارکنان دریافت می کنند تا میزان تطابق و همراستایی رفتارها و اقدامات خود را با اهداف، برنامه ها، هنجارها، استانداردها و انتظارات، کنترل کرده و بر مبنای این کنترل و مقایسه، تعدیلات و اصلاحات لازم را در رفتارها، اقدام ها و عملکرد خود به عمل آوریم .
بر طبق مدل ارائه شده توسط دی لیویرز (۲۰۱۳)، عواملی چون معنی داری، قابل اتکا بودن، مدیریت پذیری، موقعیت گرایی، مرتبط بودن، مشخص و زمان مدار بودن عواملی هستند به عنوان مشخصه های یک بازخورد موثر می باشند.
به منظور سنجش و ارزیابی بازخورد موثر به کارکنان می توان از پرسشنامه ای که بر اساس مدل دویلیرز (۲۰۱۳) طراحی شده است، استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۹ گویه و ابعاد معنی دار، قابل اتکا، موقعیت گرا، مدیریت پذیر، مرتبط، مشخص و زمان مدار می‌باشد. روایی و پایایی این پرسشنامه در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
