بزهکاری: بزه، اولین پدیدهای است که با تجمع افراد به دور یکدیگر و شکل گرفتن جامعه بوجود میآید، زیرا گرد هم آمدن افراد موجب سرپیچی از برخورد های گوناگونی بین آنها شده و به همین دلیل دستورات و مقرراتی پدید میآید تا قدری آزادی افراد را به سود جامعه مقید گرداند و حدود هر یک از افراد جامعه مشخص شود. بزهکاری، وضع یا حالتی است که شخص تخطی کننده از الزامات قانونی، خود را با آن مواجه می یابد. در این صورت ارتکاب جنایت موجب اسناد مسئولیت به مجرم شده و متعاقب آن با مجازات های رو به رو می شود. بدین سان اصطلاح بزهکاری را می توان به هنگام مشخص ساختن ویژگی های تمامی صور تخطی از قانون و همچنین امور جنایی ( نظیر دزدی های، تقلب ها، جرایم، سوء استفاده های مالی و… ) که در کشوری یا منطقه و یا دورانی خاص صورت وقوع می یابند، به کار برد. بزهکاری طیفی از رفتار است که هم به تخلف از قانون و هم به تخلف از هنجارهای اجتماعی و فرهنگی بدون قانون شکنی رسمی اطلاق می شود .و به اعمالی اشاره دارد که منع قانونی دارند. به عبارت دیگر هر گونه اقدام به عملی که برخلاف موازین، مقررات، قوانین و معیارهای ارزشی فرهنگی یک جامعه باشد و توسط افراد ۱۸ – ۱۲ سال صورت گیرد.
به منظور سنجش بزهکاری نوجوانان می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۹ گویه و ابعاد فقر اقتصادی خانواده، دوستان ناباب، پایبندی خانواده به مذهب، نحوه گذران اوقات فراغت و شرایط اجتماعی خانواده می‌باشد که از پژوهش معتبر آیتی (۱۳۹۳) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است.
