از لحاظ تاریخی بیگانگی کاری و شغلی، متغیری است که از جانب نظریه پردازان و محققان رشته های علمی مختلف مورد توجه و پژوهش قرار گرفته است . از نظر محتوایی بیگانگی کاری حالتی روانشناختی است که طی آن فرد گسست روانی تعمیم یافته ای را نسبت به تصویر خود و روابط اجتماعی اش در داخل و خارج از محیط کار تجربه می کند. پژوهشگران و نظریه پردازان مختلف ابعاد متفاوتی را برای بیگا نگی کاری و شغلی گزارش نمودهاند. دو بعد بسیار معروف و شناخته شده این ابعاد، بیگانگی شخصی (گسست روانی و ذهنی از خود) و بیگانگی اجتماعی (گسست اجتماعی از دیگران) است.
به منظور بررسی بیگانگی شغلی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۸ گویه و ابعاد بیگانگی شخصی و بیگانگی اجتماعی می‌باشد که از پژوهش بانایی و ریسل (۲۰۰۷) استخراج شده‌اند و روایی و پایایی آن در دو مطالعه در سال های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
