بی تفاوتی سازمانی در بعضی از موارد گوشه گیری و فرار از موقعیت مخاطره آمیز منطقی ترین روش مقابله با ناکامیهای زندگی است. گوشه گیری برخی اوقات جنبه ی غیر معقول به خود میگیرد و باعث جدایی فرد منزوی از واقعیات شده و آشکار شدن مجدد تمایلات و امید و آرزوها را از میان میبرد و زمانی نیز روش بی تفاوتی هرگونه علاقه مندی را از بین میبرد و در این صورت فرد خود را از عامل یا عوامل ایجاد کننده ناکامی یا شرایط ناکام کننده دور میکند و در ازاء، پاسخ هیجانی، در ظاهر نسبت به مانع یا سرنوشت خود بی تفاوت میماند. بیتفاوتی سازمانی حالتی را که وقوع یا عدم وقوع پدیدههای پیرامونی و مشخصا تحقق یا عدم تحقق اهداف سازمان و یا موفقیت و شکست سازمان برای یک یا گروهی از اعضا تفاوت نکند را بیتفاوتی سازمانی نامیده اند.
به منظور بررسی بی تفاوتی سازمانی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۳۲ گویه و ابعاد بی تفاوتی نسبت به مدیر، بی تفاوتی نسبت به سازمان، بی تفاوتی نسبت به ارباب رجوع، بی تفاوتی نسبت به همکار، بی تفاوتی نسبت به کار میباشد که از پژوهش معتبر دانایی فرد و همکاران (۱۳۸۹) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
