تعلل ورزی بنیادی: تعلل ورزی، یا «به تاخیر انداختن تعمدانه یک فعالت»، با وجود انتظار داشتن برای بدتر شدن وضعیت به دلیل این تاخیر، به عنوان یک اختلال خودتنظیمی تعریف شده است که نشاندهنده خودآگاهی پایین و تکانشگری بالا می باشد. تعلل ورزی را به تاخیر انداختن یک عمل آشکار و یا پنهان که انجام آن برای فرد ضروری است، و یا اهمیت شخصی دارد، در زمانی که شروع برای انجام آن عمل و یا تکمیل کاری، تصیمم-گرفته می شود، تعریف کرده اند. تعلل ورزی به عنوان تاخیر عملکردی آشکار و یا پنهان تعریف شده است. استیل (۲۰۱۰)، تعلل ورزی بنیادی را به عنوان تاخیر بد کارکردی تعریف کرده است.
به منظور سنجش و ارزیابی تعلل ورزی بنیادی می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۲ گویه و دو بعد تعلل داوطلبانه و تعلل مشاهده شده میباشد که از پژوهش معتبر استیل (۲۰۱۰) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۶ مورد تأیید قرار گرفته است.
