تفکر سیستمی، فرآیند شناخت مبتنی بر تحلیل (تجزیه و ترکیب در جهت دستیابی به درک کامل و جامع یک موضوع در محیط پیرامون خویش است. این نوع تفکر درصدد فهم کل (سیستم) و اجزای آن، روابط بین اجزاء و کل و روابط بین کل با محیط آن (فراسیستم) است. از آنجا که رفتار ما ریشه در نظام فکری ما دارد، کسی که دارای تفکر سیستمی است، با موضوعات نیز برخورد سیستمی می کند و در رفتارهای خود به دنبال تشخیص عناصر تشکیل دهنده موضوع و پیوندهای موجود میان این عناصر می گردد. به این ترتیب فردی که سیستمی فکر می کند تنها در جستجوی، مجموعه ای از ویژگیهای موضوع نمی گردد؛ بلکه تفکر سیستمی به او کمک می کند به مسائل به صورت جامع و نظام مند نگاه کند.
به منظور سنجش تفکر سیستمی نزد مدیران می توان از مقیاس تفکر سیستمی مور و همکاران (۲۰۱۰) استفاده کرد که دارای ۲۰ گویه است و روایی و پایایی آن در مطالعه ای در سال ۱۳۹۵ مورد تأیید قرار گرفته است.
