میل به اعتماد به گرایش یک فرد برای باور و یا عدم باور دیگران با توجه به تجربیات گذشته است. درجه این میل به اعتماد معمولا تحت تأثیر ویژگی های شخصی، تجربیات و زمینه فرهنگی شخص قرار می گیرد. مکنایت و همکاران (۱۹۹۸) تمایل به اعتماد را “میل یک شخص برای اعتماد به سرشت انسان و باور کردن دیگران” تعریف کرده اند.
به منظور سنجش و ارزیابی تمایل به اعتماد می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۵ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر هو و همکاران (۲۰۰۹) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
