مفهوم تناسب فرد – شغل یک مبنای سنتی برای انتخاب کارکنان بوده است. نگرانی اولیه در انتخاب کارکنان یافتن متقاضیانی است که مهارت ها و توانایی های لازم را برای انجام شغل داشته باشند. تناسب فرد-شغل به عنوان تناسب بین خصوصیات فرد و وظایفی که در کار صورت می گیرد، تعریف می شود. رایجترین روش سنجش تناسب فرد-شغل شامل دیدگاه نیاز-عرضه و تقاضا- توانایی میباشد. تناسب فرد- شغل می تواند به عنوان تناسب بین توانایی های یک شخص و تقاضای یک شغل یا تمایل یک شخص و خصوصیات یک شغل تعیین شود. دیدگاه تقاضا- توانایی به تقاضاها و توانایی های شغلی اشاره دارد که برای انجام وظایف شغل مورد نیاز است و معمولاً شامل دانش، مهارت ها و توانایی ها هستند که باید در یک سطح مورد قبول در شغل انجام شوند. عرضه های شغلی به عنوان خصوصیات عمومی شغل، پرداخت یا دیگر ویژگی های شغلی تعریف شده است. فراتحلیل های اخیری که محققان انجام داده اند نشان می دهد تناسب فرد- شغل با بسیاری از ستاده های مثبت شخصی در ارتباط است.
به منظور سنجش و ارزیابی تناسب فرد – شغل می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۴ گویه میباشد که از پژوهش معتبر لائور و کریستف برون (۲۰۰۱) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
