توانمندی فناورانه را می توان به عنوان کاربرد کارآمد منابع فناورانه در راستای خلق، کاربرد، انتشار، پذیرش و تغییر فناوری های موجود تعریف کرد. دو رویکرد اساسی در تعاریف مختلف توانمندی فناورانه و سنجش آن وجود دارد. برخی بر جنبه های فرآیندی توانمندی فناورانه تکیه داشته و آن را مجموعه ای از روتین ها و فرآیندهای سازمانی در راستای تغییرات فناورانه بر می شمارند و برخی نیز توانمندی فناورانه را از دیدی خروجی محور شامل دانش فناورانه، رازهای تجاری، و دانش فنی تولید شده توسط تحقیق و توسعه و مالکیت های فکری فناورانه مانند پتنت می دانند. اصولاً رویکرد فرآیند گرا، با توجه به نگاه جامع تر به مقوله توسعه فناوری و ارتباطات آن با بسترهای سازمانی و راهبردی، رویکرد حاکم در حوزه توانمندی فناورانه دارد و مورد توجه اکثر محققان این حوزه است.
به منظور سنجش و ارزیابی توانمندی فناورانه می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۱۹ گویه و ۴ بعد توانایی سرمایه گذاری و پیش تولید، توانایی تولید، توانایی مهندسی و توانایی ارتباط با بازار می‌باشد که از پژوهش معتبر لال (۲۰۰۱) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۲ مورد تأیید قرار گرفته است.
