توسعه خدمات جدید: شامل فعالیت ها، اقدامات، وظایف و ارزیابی هایی (مانند آزمایش پروژه، تحقق یا جستجو بازار، توسعه محصول و آزمون بازاریابی) است که خدمت جدید را از مرحله ایده به معرفی و تولید منتقل می کند (کوپر و همکاران، ۱۹۹۴). اهمیت بخش خدمات را می توان در افزایش سهم آن در تولید ناخالص ملی (GDP) اقتصادهای توسعه یافته و همچنین در حال توسعه مشاهده نمود (پیلات، ۲۰۰۰). در این میان، جهانی سازی خدمات و فرآیندهای تکنولوژیکی پرسرعت، که به وسیله فنآوری اطلاعات و ارتباطات قابل دستیابی هستند، فشارهایی را به شرکتها و سازمان های خدماتی، در بخش خصوصی و حتی بخش عمومی، به منظور رقابت در ارائه خدمات جدید افزایش می دهد (منور، ۲۰۰۰). همزمان با افزایش تعداد خدمات جدید عرضه شده به بازار، چرخه عمر خدمات کاهش می یابد و در این شرایط است که توسعه خدمت جدید برای بسیاری از شرکت ها به موضوع مدیریتی بسیار مهمی تبدیل ش دهو به عنوان موضوع تحقیقاتی مهمی در مدیریت خدمات ظهور کرده است. به جهت حضور و بقای سازمان های خدماتی در بازار، بسیار اهمیت دارد که این سازمان ها خدمات جدید را به صورت موفقیت آمیز توسعه دهند. با وجود اهمیت توسعه موفقیت آمیز خدمت جدید، دانش دستیابی به این موفقیت بسیار محدود است. نرخ موفقیت پروژه های خدمت جدید بطور متوسط ۵۸% است، به بیان دیگر از هر ده پروژه توسعه خدمت جدید ۴ مورد با شکست مواجه می شوند. در نتیجه اگر شرکت ها و سازمان های خدماتی مشخصاً به دنبال بهبود نرخ پایین موفقیت شان باشند، توسعه دانش عوامل مؤثر بر عملکرد تلاش های نوآوری بحرانی و مهم است (دالتون و همکاران، ۲۰۰۹).
به منظور بررسی توسعه خدمات جدید می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۵ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر جاو و همکاران (۲۰۱۰) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.
