جو سازمانی بهعنوان مشخصه هایی که سازمان را از دیگر سازمانها مجزا میکند و بر رفتار افراد در سازمانها تأثیر میگذارد، نعریف میکنند. جو سازمانی خصوصیات داخلی یک سازمان است که در بروز رفتار سازمانی نیروی انسانی، به خصوص در خودباوری جهت اظهارنظر، مشارکت و انگیزش تأثیر میگذارد (عسگریان، ۱۳۷۸). جو سازمانی مدرسه مجموعهای از خصوصیات درونی پایدار یک مدرسه است که آن را از سایر مدارس متمایز میکند (هوی و میسکل، ۱۳۸۷). جو سازمانی مجموعهای نسبتاً پایدار از ادراکات اعضای سازمان در مورد ویژگیهای فرهنگ سازمان تعریف شده است. این ادراک بر احساس، نگرش و رفتار افراد در محل کار تأثیر میگذارد. لیتوین و سترینگر (۱۹۶۸) تعریفی از جو را شامل جنبههای ادراکی آن، ارائه میکنند، مجموعهای از خاصیتهای قابل اندازهگیری محیط کار، که براساس ادراک جمعی افرادی که در آن محیط، زندگی و کار میکنند، قرار دارد و در رفتارشان مؤثر است. جو در محیط آموزشی بهطور خاص عمدتاً به وسیله هوی و میسکل مورد مطالعه قرار گرفته است.
هوی و میسکل (۱۹۹۱) جو سازمانی در مدرسه را اصطلاح وسیعی میدانند که به ادراک معلمان از محیط کار عمومی مدرسه، سازمان رسمی، سازمان غیررسمی، شخصیت همکاران و رهبری سازمانی، اشاره میکند. به طور ساده مجموعهای از خصوصیات داخلی سازمان که یک مدرسه را از مدارس دیگر مجزا میکند و بر رفتار هر کدام از اعضای مدرسه تأثیر میگذارد. به طور اختصاصیتر، جو مدرسه، کیفیتی نسبتاً با دوام از محیط مدرسه است که بهوسیلهی معلمان تجربه شده است، بر رفتارشان تأثیر میگذارد و بر پایه ادراک جمعیشان از رفتار مدرسه قرار دارد. تعریف جو سازمانی به عنوان مجموعهای از خصوصیات درونی از برخی جنبهها، شبیه شخصیت است نسبت به فرد، همانند جو نسبت به سازمان است.
به منظور بررسی جو سازمانی در مدارس می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۵۰ گویه و ابعاد رفتار حمایتی، رفتار دستوری، رفتار محدود کننده، رفتار همکاری یا همکارانه، رفتار دوستانه و رفتار چشمپوشی میباشد که از پژوهش معتبر هوی و سابو (۱۹۹۸) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۸۴ مورد تأیید قرار گرفته است.