خود اتکایی در شغل: به عنوان یک باور تعریف می شود که در آن یک فرد دارای استعدادها و صلاحیت های مورد نیاز می باشد و می تواند رفتارهای مورد نیاز برای موفقیت کاری را به معرض نمایش بگذارد (کول کویت و همکاران، ۲۰۱۰). بر اساس مطالعات انجام شده یکی از مشهورترین تئوری ها، که در مورد چگونگی پیش بینی و شرح رفتار کاربرد دارد، تئوری یادگیری (شناخت) اجتماعی بندورا است، که یکی از گسترده ترین تئوری های مورد استفاده در تغییر رفتار بوده و یک فرایند شناختی است که بر نقش اعتماد بنفس افراد نسبت به توانائی هایشان، در انجام رفتاری که از آنها خواسته شده، اشاره دارد، یکی از سازهای مهم آن خودکارآمدی است، که بندورا آن را قضاوت فرد در مورد توانائی هایش در مورد انجام یک عمل مشخص می داند و بر این اساس، مطرح می شود که مردم احتمال بیشتری دارد رفتار بخصوصی را انجام دهند، وقتی اعتماد داشته باشند که توانایی انجام آن عمل را به طور موثر دارند (قربانی، ۱۳۹۳).
به منظور بررسی خوداتکایی در شغل افراد می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۸ گویه و چهار بعد معلومات گذشته، تجارب موثر، ترغیب شفاهی و اشارات احساسی (هیجانی) میباشد که از پژوهش معتبر قربانی (۱۳۹۳) استخراج شدهاند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۳ مورد تأیید قرار گرفته است.
