خودکارآمدی: خودکارآمدی به معنی اطمینان و باور فرد نسبت به توانایی های خود در کنترل افکار، احساس ها، فعالیت ها و نیز عملکرد مؤثر او در موقعیت های استرس زا می باشد. خودکارآمدی باورهای شخصی درباره قابلیت هایی برای سازماندهی و اجرا دوره های عمل مورد نیاز برای مدیریت موقعیتهای که در آینده پیش خواهد آمد، است. خودکارآمدی از نظریه شناخت اجتماعی آلبرت باندورا (۱۹۹۷) روان‌شناس مشهور، مشتق شده است که به باورها یا قضاوتهای فرد به توانائیهای خود در انجام وظایف و مسئولیتها اشاره دارد. مفهوم خود کارآمدی از نظریه شناختی_اجتماعی، بندوار مشتق شده است که به باورها یا قضاوت های فرد نسبت به توانایی های خود در انجام وظایف ومسولیت ها اشاره دارد، نظریه شناختی_اجتماعی مبتنی بر الگوی علی سه جانبه رفتار، محیط و فرد است .این الگو به ارتباط متقابل بین رفتار ،اثرات محیطی وعوامل فردی (شناختی، عاطفی و بیولوژیک) که به ادراک فرد برای توصیف کارکردهای شناختی اشاره دارد، تاکید میکند
به منظور سنجش و ارزیابی خودکارآمدی نزد افراد می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۹ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر محمود و باکر (۲۰۱۶) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۸ مورد تأیید قرار گرفته است.
