رابطه رهبر عضو: نظریه تبادل رهبر-عضو اظهار می­ کند که روابط تبادل اقتصادی که کارمندان در محیط کار ایجاد می‌کنند، کوتاه مدت است و بر تبادل منابع عینی و قابل استفاده متمرکز می­باشد، هم­چنین کارمندان روابط تبادل اجتماعی را با سازمان شکل می­دهند که این روابط طولانی مدت است و منابعی را دربر می­گیرد که کم­تر قابل لمس و بیش­تر عاطفی اجتماعی است (وانگ و همکاران، ۲۰۱۲). عبارت از سیستمی از عناصر و روابط آنها که شامل اعضای یک رابطه دو عضوی و متشکل از الگوهای رفتاری به‌هم وابسته‌ای است که پیامدهای متقابل و دوسویه را تسهیم, مفاهیم محیطی را ایجاد و مسیرها و ارزش‌ها را خلق می‌کنند. گرین و همکارانش از حدود سه دهه قبل رویکرد جدیدی را در رهبری سازمانها مورد مطالعه قرار دادند. این رویکرد ابتدا تئوری روابط دوتائی زوجی عمودی نامیده شد که امروزه از آن به تئوری مبادله رهبر-پیرو نام می برند. تئوریسین ها مبنای تئوری مبادله رهبر-پیرو را تئوری نقش و تئوری مبادله اجتماعی دانستند. گرین مبادله رهبر-پیرو را کیفیت روابط پدیدار شده بین رهبر و پیرو در طول فرآیند نقش سازی می داند. تئوری مبادله رهبر-عضو بر روابط اجتماعی بین رهبر و پیروان تمرکز دارد. بر طبق تئوری مبادله رهبر-پیرو (عضو)، رهبران و پیروان روابط زوجی را توسعه می دهند که رهبران به طور متفاوتی با افراد رفتار می کنندکه منجر به شکل گیری دو گروه از پیروان «گروه خودمانی و گروه غیر خودمانی» می شود. (رایج و همکاران ۱۳۸۹).  

به منظور بررسی رابطه رهبر عضو می توان از پرسشنامه ای که فراهم شده است استفاده کرد. این پرسشنامه دارای ۷ گویه می‌باشد که از پژوهش معتبر لی و همکاران (۲۰۱۴) استخراج شده‌اند. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعه ای در سال ۱۳۹۴ مورد تأیید قرار گرفته است.